Eigen wil peuter

Wat gebeurt er als je kindje rustig opgroeit en rond zijn tweede jaar ineens verandert in een eigen wil peuter die niets meer wil, of alles zelf wil doen? Waar komt dat gedrag vandaan en hoe moet je daarop reageren?

Wat betekent de ontwikkeling van de eigen wil van je peuter?

Het is eigenlijk een heel belangrijke mijlpaal in de ontwikkeling van een jong kind. Sofie die net twee geworden is, beseft dat ze iemand is en dat ze een eigen wil heeft. ‘He, ik ben groot, ik heb honger, ik wil een koekje en wel nu meteen!’

Voor ouders is dat even wennen, een eigen wil peuter, want er is werk aan de winkel. Kinderen met een pittig temperament ontwikkelen een sterke wil en dat gaat vaak samen met driftbuien wanneer iets niet mag of iets niet lukt. Ook kunnen ze moeilijke eters worden. Heeft je kind een rustiger temperament, dan merk je er wat minder van. Het temperament van een kind is aangeboren en erfelijk. Ga maar eens na, of je bepaalde eigenschappen van je kind bij jezelf herkent.

Hoe zit dat?

Je peuter doet dit niet om jou te pesten, ook al lijkt dat misschien zo. Een peuter denkt vanuit zichzelf en kan zich nog niet in anderen verplaatsen. Maar hij is wel heel gevoelig voor de ruimte en de onzekerheid die hij voelt bij ouders wanneer er bijvoorbeeld visite is. En daar maakt hij min of meer gebruik van, al gaat dat heel onbewust.

Wat heeft een peuter die zijn eigen wil ontdekt nodig?

Eigenlijk twee dingen: allereerst ruimte om de eigen wil te ontwikkelen maar ook regels en grenzen om die ruimte te beperken. Je kunt het zien als een speelplein waarop hij lekker kan bewegen en zijn mogelijkheden kan uitproberen. Maar om dat plein moet wel een hek staan. Want buiten dat hek is het gevaarlijk en is de wereld te groot.

Wat kun je doen?

• Je kind laten kiezen:  ‘Wil je smeerkaas, of smeerworst op je boterham?’  Of: ‘Kijk hier liggen je kleren die je morgen aan mag doen (je hebt twee setjes klaar gelegd) jij mag kiezen welke je aandoet.’
• Grenzen stellen:  naar je kind toe te lopen en het aan te kijken. Dan rustig zeggen dat iets niet mag en waarom niet en bij dat besluit blijven. Succes met oefenen! 
• Zegt je peuter op alles “nee”: negeer het wanneer het om de alledaagse, simpele dingen gaat. Zorg dat bijvoorbeeld naar bed gaan geen strijd wordt. Was je peuter zonder commentaar. Probeer eens minder in vragende vorm te praten. Dus, “kom we gaan douchen” in plaats van “zullen we gaan douchen?”.
• Geef je peuter ook een zijn zin: je peuter zit midden in de ontwikkeling van zijn eigen wil. Dit geeft je peuter ook het gevoel van eigenwaarde en dat ook naar hem geluisterd wordt.